ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΧΤΥΠΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΜΕΝΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΑ ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΞΕ ΜΕ ΤΑ ΠΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΤΟΝ ΦΑΝΕ ΟΙ ΚΟΤΕΣ!

Νικολάκι εγώ στα λεγα μα εσύ αλλου θωρούσες

κι'οταν σου έλεγα που χώθηκες; και τι ζητάς μαζί τους

εσύ απάνταγες στεγνά, σκληρά και ζυγισμένα ,

είναι μικρά παιδιά μωρέ, περνούν στιγμές σκυλίσιες 

ξεσπιτωμένα κι'ανεργα πεινούν,μα έχουν ψυχές Ντερβίσιες'

Τώρα που νοσηλεύεσαι με συντροφιά παγάκια 

με γάζες τσιρότα χατζαπλάστ 

και ράμματα στην κούτρα,  ωρύεσαι και  βρίζεις , 

ανάθεμα κωλόπαιδα, γαμω την αλβανία , 

εμένα βρήκατε μωρέ,; το ποιο καλό γαμπρό σας ,;

 εμένα που σας τάϊζα και που σας διατηρούσα; 

να κλέψετε να  γδύσετε και να με πάρουν πέντε;

 με τι οργή χτυπάγατε με μούρελα περνάλια;

την κεφαλή μου σπάσατε, κακόψυχα  ρεμάλια.

Τα χαρτζηλίκια φάρμακα και το φαϊ τσιμέντο

τα πόδια σας να γίνουνε σπασμένο καβαλέττο 

 και σαν θα βγείτε απ΄την στενή ο κώλος σκαπαμέντο.

Όσο για τα ψιλά τα χρέη με δόσεις μπούρα,

να γίνουν σκαλίνια, που καθαρίζουν τις βρομιές με άσπρη' βαρακίνα.

 

ΚΗΡΥΞ ΡΟΔΟΥ ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΑΠΙΛΑ-  

ΙΣΟΤΗΣ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ -ΕΥΗΜΕΡΙΑ